Το κάστρο

(Καθυστέρησα και τα θέματα μαζεύονται! Αλλά σε λιγότερο από βδομάδα μπαίνω στο σπίτι κι ευελπιστώ σε γρήγορη απόκτηση σταθερού internet -πόσο μου έχει λείψει...)

Μέσα στο λεωφορείο μάθαμε ότι μπορούσαμε να κόψουμε εισιτήριο για το κάστρο, για να μην περιμένουμε στην ουρά. Τα εισιτήρια του λεωφορείου κρατάνε 24 ώρες, οπότε την επόμενη μέρα –Σάββατο- ξαναμπήκαμε σε ένα και κόψαμε εισιτήρια για το κάστρο. Ξανακούσαμε κάποια κομμάτια του, όμως ο κάθε ξεναγός εστιάζει σε άλλα πράγματα και δεν βαριέσαι. Μας άφησε στο Grassmarket, την κοντινότερη στάση για το κάστρο. Από κει βγήκαμε στο Royal Mile και πήραμε την ανηφόρα. Πάρα πολύς κόσμος κυκλοφορούσε στην περιοχή, το κάστρο μαζεύει γύρω στο 1 εκατομμύριο επισκέπτες το χρόνο. Απ’έξω ήταν ένας τύπος ντυμένος Braveheart που φωτογραφιζόταν με τον κόσμο γρυλίζοντας (η μανούλα ως σωστή τουρίστρια έσπευσε να τον φωτογραφίσει).

Δεν διαλέξαμε πολύ καλή μέρα για να πάμε γιατί φυσούσε και ψιλόβρεχε και πάνω στο κάστρο δεν μπορούσες να σταθείς εύκολα. Μπαίνοντας υπάρχει υποδοχή με οδηγούς και audio guides σε διάφορες γλώσσες -όχι ελληνικά- για τον κόσμο. Εμείς πήραμε έντυπο οδηγό. Σου δίνουν κι ένα φυλλάδιο με σχεδιάγραμμα του κάστρου για να δεις που είναι το καθετί και να κινηθείς ανάλογα. Θέλαμε οπωσδήποτε να δούμε το St. Margaret's Chapel, το παλαιότερο κτίσμα στο Εδιμβούργο, τα Honours of Scotland, τα στολίδια του στέμματος, το Great Hall. Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να θαυμάσουμε τη θέα για πολλή ώρα λόγω του κρύου, οπότε περιοριστήκαμε στους εσωτερικούς χώρους.

Κυκλοφορούσαν διάφοροι με Σκωτσέζικες φορεσιές με τους οποίους φωτογραφιζόταν ο κόσμος και σε κάποια φάση εμφανίστηκε ένας με γκάιντα, στάθηκε σε ένα τείχος ατενίζοντας την πόλη κι έπαιξε για λίγη ώρα. Οι χώροι είναι πάρα πολύ προσεγμένοι, ο σχεδιασμός του πως θα μπεις, από πού θα περάσεις, τι θα δεις, τι θα ακούσεις, τι θα συγκρατήσεις εκπληκτικός. Στο χώρο μέχρι να φτάσεις να δεις το στέμμα και τα μπιχλιμπίδια του, περνάς από αίθουσες που σου εξηγούν την ιστορία των βασιλέων της Σκωτίας, με ζωγραφισμένους τοίχους, ομοιώματα ανθρώπων, ηχητικό σχολιασμό, οθόνες… Όταν φτάσεις τελικά στην αίθουσα με το στέμμα έχεις μάθει αρκετά πράγματα και το βλέπεις με άλλο μάτι. Υπάρχον αίθουσες από τα διαμερίσματα των βασιλέων όπως ακριβώς ήταν και είναι σαν να γυρνάς πίσω στο χρόνο.

Στο Great Hall, γίνεται κάτι σαν ζωντανή παρουσίαση της ζωής των στρατιωτών. Είναι 3 τύποι ντυμένοι παλιομοδίτικα και σου αφηγούνται τη ζωή τους, το πώς ζούσαν, τι έτρωγαν κλπ. Υπάρχει έκθεση για τους αιχμαλώτους πολέμου που φιλοξενούνταν στο κάστρο κατά καιρούς και μνημείο για τους Σκωτσέζους πεσόντες στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολύ επιβλητικό και μεγαλοπρεπές.

Γενικά μπορείς να φας όλη σου τη μέρα εκεί, κι αν είναι και καλή μέρα, δεν θα θες να φύγεις. Η θέα είναι υπέροχη! Βλέπεις όλη την πόλη και υπάρχει σχεδιάγραμμα που σου δείχνει τι ακριβώς βλέπεις. Για κάτι geeks σαν κι έμενα που μ’αρέσει η ιστορία είναι ό,τι πρέπει. Δεν τσιγκουνεύονται την πληροφορία. Αφού ήρθες και πλήρωσες θα πάρεις ό,τι καλύτερο έχουν να σου προσφέρουν. Γενικά υπάρχει τρελή προώθηση των μνημείων της Σκωτίας, ποντάρουν πολύ στον τουρισμό και προσπαθούν να αναδείξουν τη χώρα τους όσο το δυνατόν περισσότερο.

Δυστυχώς δεν έχουμε πολλές φωτογραφίες –στους εσωτερικούς χώρους δεν επιτρέπεται κιόλας- αλλά μάλλον θα ξανανέβω εκεί πάνω για να το ξαναδώ.

Περισσότερα για το κάστρο:
Wikipedia
Official website
Historic Scotland