Mojo

Έχετε καταλάβει μάλλον ότι μου λείπει ο γάτος μου. Γυρίζοντας απόψε από σπίτι φίλων είδα έναν κούκλο ασπρόμαυρο γάτο σε έναν κήπο. Δεν με άφησε να τον πλησιάσω όμως. Ευτυχώς γιατί θα έμενα εκεί να ασχολούμαι μαζί του και θα έχανα το λεωφορείο. Ο γάτος αυτός έμοιαζε με το Mojo και σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα να πω την ιστορία του.



Όπως είχα πει, άργησα να μπω στο σπίτι μου και τις πρώτες μου 2 βδομάδες τις πέρασα σε ένα Bed & Breakfast.  Εκεί συμπαθηθήκαμε με την σπιτονοικοκυρά και μιλούσαμε στο πρωινό (έμαθα όλη την ιστορία της ζωής της). Αυτή η οικογένεια έχει ένα γάτο, το Mojo. To δωμάτιο που έμενα ήταν παλιά το καθιστικό τους και ο γατούλης είχε συνηθίσει να έρχεται μέσα. Ακριβώς έξω από το παράθυρό μου ήταν και η πίσω πόρτα του σπιτιού τους και όποτε ήθελε να μπει, καθόταν απ'έξω και νιαούριζε μέχρι να τον βάλουν μέσα. Αν ήμουν εκεί κολλούσα στο παράθυρο να τον χαζέψω, ελπίζοντας ότι θα έρθει μέσα να με χαιρετήσει.
Μια μέρα περίμενα ένα γράμμα με courier κι έμεινα κλεισμένη όλη μέρα στο δωμάτιο. Είχα ανοιχτό παράθυρο και κάποια στιγμή τσουπ! Ο Mojo πήδηξε μέσα κι άρχισε να μου κάνει αγαπούλες. Τριβόταν πάνω μου, γουργούριζε, ήθελε χάδια... Σπάνια έχω δει τέτοια επίδειξη αγάπης από αιλουροειδές. Εμένα η καλύτερή μου φυσικά. Μετά ξαπλώθηκε στο κρεβάτι κι έριξε έναν ωραιότατο ύπνο, κάνοντάς μου παρέα.



Ο γάτος είναι άρχοντας του σπιτιού. Περιφέρεται στο σπίτι, ξαπλώνει όπου του καπνίσει, απαιτεί να μπει και να βγει όταν εκείνος θέλει. Και του κάνουν τα χατήρια γενικά, δεν είναι δύσκολο εφόσον είναι τόσο "γάτος" (δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω). Δεν έτυχε να ξαναέρθει μέσα στο δωμάτιο, κυρίως γιατί έλειπα κατά τη διάρκεια της μέρας, αλλά όποτε τον πετύχαινα του έκανα μερικά χάδια και έλεγα στη σπιτονοικοκυρά τι κούκλος που είναι.
Έμαθα και την ιστορία του: Ο Mojo είναι κυρίως γάτος της κόρης της σπιτονοικοκυράς. Όταν η μικρή έδινε εξετάσεις για να μπει στο πανεπιστήμιο στις αρχές του καλοκαιριού, χτύπησε αυτοκίνητο το γατούλη. Ήταν πολύ άσχημα και νόμιζαν ότι θα χρειαζόταν να του κάνουν ευθανασία. Όσο κρατούσαν οι εξετάσεις η σπιτονοικοκυρά δεν το επέτρεπε για να μην στεναχωρηθεί πολύ η κόρη της. Και όταν πια είπαν να τον φέρουν πίσω στο σπίτι, ο Mojo αναγεννήθηκε! Απλά του έλειπε ο χώρος του, μόλις γύρισε ανέκαμψε. Τώρα είναι λίγο σακάτης, σέρνει την ουρά του και περπατάει λίγο περίεργα, κατά τα άλλα όμως ζει και βασιλεύει και είναι γλυκύτατος.
 

Δεν θα μπορούσα να έχω καλύτερο καλωσόρισμα στο Εδιμβούργο! :-)

7 τσιτσιρίσματα:

mafaldaQ είπε...

Δεν είναι υπέροχο όταν ένας αίλουρος αποφασίζει να σε αγαπήσει; Αν και αυτό που μου λείπει πιο πολύ είναι ο ύπνος τους...

bunnysuicides είπε...

σακάτικο σαν τη ραλού!

efou είπε...

χιχι, συμπονετικούς χαιρετισμούς στο Mojo από τη Ραλλού!

deadendmind είπε...

@ mafalda: Είναι, πραγματικά! Αν και μάλλον είναι υπολογιστική αγάπη ("τώρα θέλα χάδια, σταμάτα ό,τι κάνεις και ασχολήσου μαζί μου") σου δίνει μεγάλη χαρά!
Από ύπνους έριχνε πολλούς! :-)

@ efou & κούνελος: Τι κάνει αυτή η καημένη; Δώστε της κάνα χαδάκι κι από μένα! :-)

ZlatkoGR είπε...

Εμένα μ' αρέσει το όνομα! Mojo!

M είπε...

Καλά, όντως όταν αποφασίσουν να σε αγαπήσουν είναι όλα τα λεφτά. Έπρεπε να δεις τη φάτσα μου όταν η γάτα των γειτόνων ήρθε για πρώτη φορά να με υποδεχτεί τρέχοντας στην αυλή.

(Αμέσως μετά βέβαια ρώτησα τη "μαμά" της αν είναι καλά η γάτα.)

deadendmind είπε...

@ M: είναι αξιολάτρευτα τα ρημάδια τα γατόνια. Θέλωωωω... :-)