Έτσι λένε την pub που πήγαμε χθες, αγγλιστί The Sheep Heid Inn. Βρίσκεται στο χωριουδάκι του Duddingston, λίγο έξω από το Εδιμβούργο, από την πίσω μεριά του Arthur's Seat. Κι όταν λέω λίγο, εννοώ 15 λεπτά με το λεωφορείο από το κέντρο της πόλης. Πήγαμε λοιπόν, κι αφού κατεβήκαμε σε λάθος στάση και περπατήσαμε λίγο παραπάνω φτάσαμε στο ειδυλλιακό Duddingston. Ευτυχώς η θερμοκρασία έχει ανέβει λίγο (μας τάραξε στο κρύο τις περασμένες εβδομάδες) και είχε μια ελαφριά συννεφιά χωρίς να βρέχει, οπότε το περπάτημα ήταν ευχάριστο.
Το Duddingston είναι από τις παλιότερες κατοικημένες περιοχές της Σκωτίας με μακριά ιστορία και διάφορα μνημεία, όπως η εκκλησία:
Duddingston Kirk, χτισμένη το 1124 από τον Dodin, Νορμανδό ιππότη. Εξ'ου και το Duddingston (από το "Dodin's toun" όπως λεγόταν παλιά).
Σε έναν τοίχο απέναντι από την εκκλησία υπήρχε αυτή η επιγραφή:
Και η ταμπέλα για το Sheep Heid Inn:
Όμως δεν θα πηγαίναμε στην pub ακόμα, είχαμε να επισκεφθούμε το Duddingston Loch (Λλλοχχχχχ, σε σωστά Σκωτσέζικα). Η λίμνη/όγκος νερού -το Loch δεν σημαίνει ακριβώς λίμνη όπως μας πληροφόρησε η Σκωτσέζα της παρέας- είναι προστατευόμενη περιοχή με πολλά είδη πουλιών. Μερικές φωτό:
Μετά από όλη αυτή τη χαρά της φύσης, είχε έρθει η ώρα για μάσα, οπότε κατευθυνθήκαμε προς την pub.
H pub λειτουργεί από το 1360 περίπου. Παίρνει το όνομα της από τους αγρότες που ζούσαν στην περιοχή και εξέτρεφαν πρόβατα, των οποίων το κρέας πουλούσαν στην πόλη. Τα κεφάλια δεν θα ήθελε κανένας κι έτσι τα κατανάλωναν οι ντόπιοι, χρησιμοποιώντας τα κρανία για τα πλακόστρωτα στις αυλές τους.
Στο εσωτερικό εχει το ισόγειο bar και το εστιατόριο στον όροφο. Είναι πακτωμένη απ'άκρη σ'άκρη κι από πάτωμα σε ταβάνι με παλιές φωτογραφίες, αντικείμενα, βαλσαμωμένα ζώα, κλπ.
Όπως δείχνει και αυτή η φωτό από τη wikipedia:
Όταν φτάσαμε δεν είχαν τραπέζι, οπότε περιμέναμε λίγη ώρα στο bar. Κάτσαμε μάλιστα στη γωνιά που δείχνει η άνωθεν φωτό, κάτω από το απειλιτικό πρώην ζωντανό με τα τέσσερα κέρατα, και τον πισινό κάποιου άλλου κακόμοιρου πρώην ζωντανού (πάνω αριστερά στη φωτό). Αναρωτιόμασταν μάλιστα τι είδους ζωντανό να ήταν αυτό όταν ήταν ζωντανό. Όποιος έχει καμιά ιδέα, τον κερνάω ένα pint!
Κάπως έτσι πέρασε η ώρα μας και μας φώναξαν να ανέβουμε πάνω. Η ώρα της πείνας έληξε με ένα μεγαλοπρεπέστατο fish and chips για τον καθένα μας:
Αναρτήσεις
7 τσιτσιρίσματα:
Α, τέλεια φαίνεται αυτή. Θα πάμε! :-)
μμμ περνάτε καλά βλέπω εκεί στα ξένα!
@Zlatko: Έλα εσύ, να πάμε!
@κούνελος: μμ, να έρθετε να το διαπιστώσετε και από μόνοι σας κύριε κούνελε!
Γουστάρω head με σκωτσέζικη προυφουρά :-p
Το ψαράκι τέλειο φαίνεται! Το φάγατε όλο ή αφήσατε και για μας;
@Σοφία: Το ψαράκι ήταν πολύ ωραίο, εγώ προσωπικά το τσάκισα! :-)
Εγώ επειδή δεν τα πάω καλά με τα ψαράκια, συνήθως τσακίζω τις πατάτες :)! Ωραία μικρούλα! Πολύ ωραία εκδρομούλα!
@Mafalda: Ωραία ήταν, όντως! :-)
Ε, εσένα θα σου παίρναμε κάτι άλλο, τόσες βρετανικές σπεσιαλιτέ υπάρχουν!
Δημοσίευση σχολίου