Paris: Day 2

Η δεύτερη μέρα στο Παρίσι ξεκίνησε με (δύσκολο, ομολογουμένως) πρωινό ξύπνημα και πρωινό στο ξενοδοχείο. Όταν σηκώθηκα αντίκρυσα από το παράθυρο αυτά τα υπέροχα σύννεφα, πολύ ιμπρεσιονιστικά.

Για την efou που της αρέσουν τα σύννεφα!


Ο καιρός καλύτερος από την προηγούμενη μέρα, η μητέρα μου δεν είχε πια δουλειά, κι ετσί ξεκινήσαμε οι δυο μας να πάμε στο Μουσείο Rodin, λιγότερο γνωστό στα τουριστικά πλήθη και αγαπημένο της μητέρας μου. Κατεβήκαμε στο σταθμό Varenne του μετρό και είδα μπροστά μου αυτό:

Τοn τρούλο της εκκλησίας των Invalides (ανάπηρων). Μόνο αυτό είδα, καθώς δεν προλάβαμε να πάμε μέχρι το μνημείο το ίδιο, που είναι αφιερωμένο στο στρατό και τους βετεράνους. Επίσης στεγάζει τους τάφους διάφορων σημαίνουσων προσωπικοτήτων, όπως ο Ναπολέων.

Λίγα μέτρα πιο κει είναι το Μουσείο, το οποίο έχει δύο κτήρια. Ένα μοντέρνο, που στεγάζει προσωρινές εκθέσεις και το μαγαζάκι του Μουσείου. Το άλλο, παλιό ξενοδοχείο (Hôtel Biron), χτισμένο σαν chateau μέσα σε έναν τεράστιο κήπο με ισόγειο και όροφο γεμάτο από έργα του Rodin, της Camille Claudel και άλλων καλλιτεχνών. Εκεί είδα και το διάσημο "Φιλί" (Le Baiser) του Rodin. Πάντως συγκριτικά πρέπει να πω πως βρήκα το έργο της Camille Claudel πιο εντυπωσιακό από του Rodin.

Ο κήπος είναι επίσης γεμάτος γλυπτά και ιδανικός για βόλτα. Σε μια γωνιά του έχει κι ένα μικρό cafe ονόματι Le Jardin de Varenne, όπου απολαύσαμε από μια ζεστή σοκολάτα πριν φύγουμε.

O διάσημος Στοχαστής (Penseur) του Rodin, δεσπόζει ανάμεσα σε καλοκλαδεμένους θάμνους στον κήπο του μουσείου


Ο πατέρας μου που μας περίμενε στο ξενοδοχείο, ήθελε να μας πάει σε ένα παζάρι (Marché aux puces στα γαλλικά, σαν να λέμε fleamarket) που θυμόταν από τα φοιτητικά του χρόνια ως πολύ όμορφο και ατμοσφαιρικό, συγκεκριμένα στην Porte de Montreuil. Όμως έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από τα φοιτητικά χρόνια του πατέρα μου και φυσικά το παζάρι δεν ήταν καθόλου όπως το θυμόταν. Στη σκια ενός αχανούς Carrefour, με φόντο τον περιφερειακό, με πολλούς μετανάστες και άσχημες τέντες γεμάτες διάφορα αντικείμενα προς πώληση. Οπότε φύγαμε και κατευθυνθήκαμε στην ιστορική Place de la Bastille, εκεί που στη θέση όπου κάποτε έστεκε η Βαστίλλη, στέκει τώρα η Κολώνα του Ιουλίου (Colonne de Juillet), να θυμίζει την επανάσταση.

Φάγαμε σε μια brasserie της περιοχής (Bofinger, est. 1864). Εκεί μετά από το γεύμα, γουρούνιασα αυτή την ωραιότατη crème brûlée.

Ύστερα ψωνίσαμε γλυκάκια από το Dalloyau, από τα καλύτερα ζαχαροπλαστεία του Παρισιού. Ήθελα κι εγώ να δοκιμάσω τα περίφημα macarons που είναι πολύ ωραία, θυμίζουν αμυδρά τους δικούς μας εργολάβους.
Φεύγοντας θέλαμε να πάρουμε ταξί. Δεν βρίσκαμε όμως κι έτσι καταλήξαμε στο μετρό, για να εκπλαγούμε ευχάριστα από μια μπάντα που έπαιζε Bach (σύμφωνα με τον πατέρα μου που τα ξέρει)

Είχε μαζευτεί αρκετός κόσμος και τους άκουγε, και μια κοπελίτσα τριγύριζε πουλώντας το CD τους, το οποίο ο πατέρας μου αγόρασε (μετά μου είπε πως ήταν πολύ καλό). Συνεχίζοντας προς την αποβάθρα ακούγαμε τη μουσική να χάνεται. Η αποβάθρα του σταθμού Bastille είναι υπέργεια και περνάει από κάτω της ο Σηκουάνας. Από τη μια πλευρά έχει τζαμαρία και βλέπει το ποτάμι -όπως δείχνει και η φωτό

Από την άλλη, έχει ζωγραφισμένες στον τοίχο απεικονίσεις από τη Γαλλική Επανάσταση. Αυτές δεν μπόρεσα να τις φωτογραφίσω λόγω πολυκοσμίας. Φαίνονται εδώ, και φαίνεται στο βάθος και η Colonne de Juillet.

Για το βράδυ οι γονείς μου είχαν κανονίσει να δούμε ένα ζευγάρι Γάλλων φίλων τους, οι οποίοι μας δέχτηκαν στο σπίτι τους για απεριτίφ και μετά μας πήγαν σε ένα bistrot της γειτονιάς τους για φαγητό (πολύ φαγητό εκείνο το ΣΚ, γύρισα στο Εδιμβούργο σκασμένη).
Πριν από αυτό, η μητέρα μου κι εγώ πήγαμε βόλτα. Με πήγε στην Place des Vosges, που είναι η πιο παλιά και ιστορική πλατεία του Παρισιού, με παλιά κτήρια γύρω γύρω, όπου είχαν ζήσει προσωπικότητες όπως ο Victor Hugo, o Théophile Gautier και ο Καρδινάλιος Richelieu. Ήταν όμως νύχτα και σκοτεινά, οπότε δεν είδα πολλά και φωτό δυστυχώς δεν έχω. Μετά περπατήσαμε ως το σπίτι των φίλων, που βρίσκεται σε μια πανέμορφη γειτονιά στο καρακέντρο, ολοζώντανη.

Μετά το φαγητό επιστροφή στο ξενοδοχείο για μάζεμα βαλίτσας και ύπνο, καθώς πετούσα πρωί την επόμενη μέρα. Ύπνος βαθύς, ξύπνημα, πρωινό και ταξί ως το αεροδρόμιο, χαζεύοντας τα χρώματα ουρανού καθώς ξημέρωνε πάνω από το Παρίσι.

Ούτε κατά διάνοια δεν είδα όλα αυτά που θα ήθελα -που να προλάβω άλλωστε σε 2 μέρες- αλλά πέρασα καταπληκτικά και χάρηκα που είχα την ευκαιρία να κάνω αυτό το ταξιδάκι. Ελπίζω το 2009 να μου φέρει κι άλλους προορισμούς!